Jak zauważyć objawy depresji u podopiecznego?
Depresja jest permanentnym stanem psychicznym, objawiającym się utratą zainteresowań orz radości życia, smutkiem, poczuciem beznadziejności. Praca opiekunki osoby starszej cierpiącej na taką przypadłość nie jest łatwa, niekiedy ciężko jest dostrzec objawy depresji, mimo że co dziesiąty senior się z nią zmaga. Jak pomóc swojemu podopiecznemu w takiej sytuacji?
Geneza problemu
Wraz z postępowaniem procesu starzenia się ryzyko depresji znacząco wzrasta, przez co nieraz choroba traktowana jest jako coś nieuniknionego. Kiedy przybywa lat, sytuacja życiowa seniora ulega zmianie, jednak starzenie odczuwalne jest nie tylko na ciele. Często zapalnikiem do pojawienia się depresji jest wdowieństwo, zamieszkanie w domu starców, bądź też przejście na emeryturę. Oczywiście niektóre osoby mają większe predyspozycje do pojawienia się choroby. Szczególnie narażeni są seniorzy, którzy w przeszłości borykali się już z depresją, mają problemy neurologiczne czy cierpią na samotność.
Niepokojące symptomy
Depresja kojarzy nam się głównie z głębokim smutkiem i spadkiem nastroju, jednak często zamiast tych objawów pojawiają się inne, szczególnie u osób starszych. Opiekuna powinno zaalarmować utrzymujące się od kilku tygodni rozdrażnienie u seniora, problemy z pamięcią, nieuzasadnione lęki czy permanentnym zmęczeniem. Dodatkowo, chory może skarżyć się na wyimaginowane przypadłości, problemy z zasypianiem i utrzymaniem snu, kłopoty z koncentracją. Otoczenie często bagatelizuje te sygnały, tłumacząc je demencją czy nerwicą, jest to szkodliwe dla seniora, metody leczenia tych przypadłości różnią się bowiem od siebie.
Diagnozowanie zaburzenia
Depresja jest zaburzeniem psychicznym, uporanie się z chorobą nie będzie możliwe bez prawidłowej diagnozy lekarza, który wskaże, jaką terapię w danym przypadku zalecić. Opiekunowie powinni bacznie obserwować chorego, zwrócić uwagę na to, od jakiego czasu dolegliwości się utrzymują (powinno to trwać od kilku tygodni). Seniorzy zdają sobie sprawę ze złego samopoczucia, jednak w społeczeństwie nadal utrzymuje się stereotyp, że choroby psychiczne są wstydliwe. W rezultacie osoba cierpiąca na depresje, woli zmagać się z nią samotnie niż wybrać się na wizytę do psychiatry ryzykując stygmatyzacją. Poza tym seniorzy nauczeni doświadczeniem bagatelizują sygnały, wszystko przypisując starzeniu się.
Wychodzenie z choroby
W zależności od stopnia zaawansowania choroby okres leczenia może być dłuższy, jednak depresja jest zaburzeniem, z którym można się skutecznie uporać. Po wizycie u psychiatry i zarekomendowaniu terapii rolą opiekuna jest ułatwienie całego procesu. Lekarz często decyduje się na przepisanie leków o działaniu antydepresyjnym. Należy pilnować również tego, aby pacjent skrupulatnie przestrzegał ich przyjmowania, a także liczyć się z niepożądanymi skutkami ubocznymi. W trakcie terapii farmakologicznej chory może skarżyć się na senność i zmęczenie, szczególnie na początku, wówczas bowiem organizm przyzwyczaja się do lekarstwa. W razie utrzymywania się takiego stanu przez dłuższy czas należy zasygnalizować to lekarzowi.